Zonder enig verzet
eerder met een onschuldig enthousiasme
Geduwd nog belet
gooi ik me in het leven
Men moet niet achteloos vergeten
vanaf het moment dat het begon
hopend, teleurgesteld, vrolijk, verbeten,
ongeduldig om me over te geven aan de
weelde van de waarde
besproken en bepaald door anderen
niet wetend waarin het zou ontaarden
werden voor mij de meningen de feiten.

Ontkleed, naakt, bloot
hoe men het ook wil noemen
zonder slag of stoot
laat ik me betasten
een rilling maakt me bewust
van de vingertoppen op mijn huid
de lippen waardoor ik word gekust
die mijn gevoel niet meer belasten,
maar het gaat door
gesloten en er is geen weg terug
de handen, het lichaam,
de man enzovoort
Dit wilde ik toch

Behaagd, tevreden en bezweet
de ander althans
het is over, maar ik weet
het was, het hoort erbij
eenmaal onder het koude water
spoel ik de last eraf
(toch helpt het)
klaar voor de confrontatie van later
opnieuw de hand
het gezoen, gehijg en
de glimlach rond mijn mond

'Letter voor letter'

Letter voor letter, vervolgens de regels
Telkens een gedachte, een gedicht
Ieder moment zal ik geloven
Dat ik immer doorga met
het werk dat ik verricht

Het is niet de pijn die ik weer
Het is geen weerstand dat ik voel
De herhalende herinneringen
Het zijn de gevoelens die ik bedoel

Ik zou niet weten
waarmee het te vergelijken
Het is telkens uniek
het te gaan beschrijven
Het is als een herhaling
Als zout in een wond wrijven

Proberen deze gedachten
aan elkaar te weven
Als een kleed waarop men later ligt
Als resultaat de letters en de regels
Als resultaat een gedicht

'In de ene hand bloemen,...'

In de ene hand bloemen, de andere in haar zij
Uitkijkend over het bospad, speurend tussen de bomen

De hoge stammen doen haar schrikken
De schaduwen komen te dichtbij

Was ze over deze weg gelopen of toch één verderop
Een willekeur aan takken en bladeren ontnemen haar zicht

De grote mensen zijn verdwijnen
Dieren hebben zich verstopt

Ze voelt een traan op haar wang
Niet huilen zegt papa altijd

Hij is er niet om te zeggen
Wees maar niet bang

Zo alleen was ze nog nooit geweest
Hier in het bos met al zijn geluiden

Ze hoort gekraak achter zich
Een enge man, een enorm beest

Ze hoort de adem van datgene
En doet een stap naar voren

Ze zet het op een rennen
En botst dan tegen papa's benen

'Voor degene in mijn hart'

Als ik jouw gedachten kon lezen
Zou dat niet enkel herkenning zijn?

Als ik jouw herinneringen kon beleven
Zou het niet gewoon mijn eigen leven zijn?

Als ik jouw angsten kon vrezen
Doen ze op eenzelfde wijze pijn

Als ik jouw woorden kon horen
zouden we tot een gesprek kunnen komen
en weten dat we niet zo verschillend zijn