.

.

Logo Intercultural Platform
[HOME] [INTRODUCTION] [LITERATURE] [GALLERY] [NEW] [PUBLISH]

Begin Back Start reading Page down Forward End Mail

Actuele gedichten - Peter van Heiningen

[Other titles in Dutch] [All other titles]


 

Barbecue

 

Een blauwe lucht, een zwoele avond,

de geur van mos,

de reuk van taaie hars,

Zomeravond.

 

Een blauwe walm, een vette lucht,

de stank van vlees,

wasemende worst,

Barbecuefeest.

 

Een helder beeld, een dure tv,

de wereld in huis,

brandende huizen,

gillende mensen,

Zomeravondbarbecue!

 

Erkenbald, juli 2000

 

*************

Veluwe 2000

 

Dennen, sparren, druppels hars,

naalden, takken en een vloer van mos.

Getemperd zonlicht,

een zweem van weleer,

omgewoelde plekken

en stilte………

teer.

 

Vogels bekken, kwekken,

fluiten en zingen hun hits,

een hond bast ver weg,

een koe loeit goedendag.

 

De hemel trilt, dendert

en gaat te keer,

alles verstomt,

verkilt:

een F-16 raast voorbij:

twee miljard terroriseert.

 

*************

Nieuws

Door roken meer kans op hazenlip,
Man verdronken in tuinvijver,
Zelfmoord bij jongeren neemt toe,
De fashion-tattoo als trendy kledij,
Kapot geschoten huizen te koop,
Cyberspaceoorlog kost teveel,
Veroordeeld tot tien jaar tbs,
Tiener wil geen ruilhart meer,
Modderstromen vagen mensen weg,
Bosbranden vreten landschap op,
Kleuter dood na verdwijning,
Meisje verdwenen, ouders in wanhoop!

Hot nieuws,

Koppen vandaag!

 

************

Jeruzalem, 2 november 2000

Een dode in de goot,
een verminkt lichaam met een lijkje op schoot.
Een zwart geblakerd autowrak op straat,
scherven van glas, schroeilucht waar je ook gaat.

Een schreeuw van angst,
gegil,
klaaglijk gehuil,
wegsidderend gebibber,
machteloze woede
om zoveel haat.

Sjaloom,
Salum aleikum.

Vrede?
Nog zover weg!

 

************

Tsjernobyl, 15-12-2000

Witte jassen, witte mutsen, lege gelaten:
geleerden forsen op wijzers, schermen en grafieken.
Weifelend en traag,
niet eens denkend aan geslagen gaten
in beton, staal, de stad en gezinnen,
drukt hij voor het laatst
de rode knop in;
een rilling kruipt omlaag,
het aftellen kan beginnen.

Tsjernobyl, eens parel van de Oekraine,
is verworden tot een kolossaal en open graf.
Holle ogen, kale hoofden
kijken niet begrijpend in de camera.
Jonggeborenen
zonder toekomst
tonen de vooruitgang van de wetenschap.
Geen geld voor sterven,
of genezing
ademen ze het gif in, jaren na dato.
Voor hen duurt 't maar even.

 

**********

Enschede, 31-12-2000

In de geur van oliebollen en vuurpijldampen,
tussen oudejaarsloterij en de klok van twaalf uur
blikken mensenogen bang naar buiten,
starend door de besneeuwde vensterruiten,
en krommen ze zich als hun magen verkrampen:
een lichtflits, een kreet, brandend maagzuur.

Geen gelach, gejoel en geproost
met glazen,
geen gezoen, gezang en omhelzingen dit keer.
Bleek en zwijgend staart men elkaar aan,
elkaars gedachten lezend vloeit de eerste traan.
Waar was je, na al dat donderen en razen?
Een wijk in puin en bloemen langs de weg; ik beleef het weer.

De geur van ontploffend vuurwerk en ontbrandend kruit,
de gillen van mensen,
die rennen voor hun leven,
de angst in mijn keel en het stof in mijn haar,
het is weer terug op deze
laatste dag van het jaar.
Ik voel de pijn van vonken weer op mijn huid.

Enschede, 13 mei: het duurde maar even!

 

**********

Nieuwsjaardag aan de dijk

Verbijsterd luister ik naar het journaal
alsof 13 mei zich opnieuw herhaalt:
"jonge mensen verbranden in een hel."
****
Redde, wie zich redden kan geldt voor menigeen.
ik ren, ik gil, ik struikel over iemand heen.
In het donker tast ik naar de uitweg die er niet is.
Waarom huil ik? Ik huiver, ik hoor gesis.
Gegil, geduw, getrek en geluid van brekende ruiten,
in wanhoop waag ik de sprong naar beneden,
de knal, de schrok, het asfalt,
ellende is het heden.

Armen slaan zich liefdevol om mij heen,
een deken gloeit op mijn vel tot op m'n been.
Ik gil, vanuit het binnenste van mijn ziel.
Talloze ogen kijken me niet begrijpend aan
en zien opeens een ander slachtoffer staan:
Flarden huid hangen als slierten aan haar lijf.
Ik kan niet meer huilen, mijn stem stokt,
mijn tranen zijn verschroeid.

Zal ik ooit nog kunnen lachen, kunnen janken?
Zal ik ooit nog kunnen bidden, kunnen danken?

 

***********

'IBM-Prosperity'

Technologieën,
informatica en digitaliseren.
Registreren,
identicatie en automatiseren.
Transporteren,
deportaties en ausradieren.
Produceren,
speculaties en effectueren.
HOLOCAUST!

11-02-2001

 

 

***********

De markt

Tentjes, kraampjes, linnen over houten rekken,
kinderkopjes, straatstenen en stalen pennen,
de lucht van kool, spruitjes, vis en kaas.
Sinaasappelschillen, visgraten en vuil papier,
slabladen, peuken en rot fruit.
Schreeuwende stemmen, vragende blikken,
koopjesjagers, afdingende klanten
en met volle tassende zeulende mensen.
Op de markt is uw euro niet meer een daalder waard!

.

Peter van Heiningen lives in The Netherlands. See at his site for more of his work.Click here for other poems at IP.

Notice © 2006 IP and the author


Page up


[Intercultural Platform] [Introduction] [Literature] [Gallery] [E-mail]

Copyright © Global Vision Platform / Adriaan Boiten     e-mail: webmaster

Find your way back to the Global Vision Platform Home Page