ze ontdekte me als Amerika,
bezocht door vreemden
en verlaten.

langzaam veroverden haar vingers
de leegte van mijn huid
in roodrechten.

bij morgenlicht en koffie
ruilden we gedachten,
nat en glad als kralen.

De ontdekking van Amerika (II.)

maar al je gedachten
bleken kinderknikkers.
we hebben ze samen geofferd
aan de gulzige wijnvlek
op het bleke tapijt.

De ontdekking van Amerika (III.)

ik voel hoe de wijnvlek
die langzaam blijft groeien,
traag mijn bleke lichaam vult.

van oud zijn brak,
vergaat het tapijt
onder verleden voeten.

mijn rijstpapieren boot
die ik nog naar je noemend,
wegblaas